Bize hep sevmek öğretilmiş; Aileni sev, atalarını sev, komşularını sev, vatanını sev, doğayı sev, dinini sev, öğretmenlerini sev, hayvanları sev, eşini sev, çocuklarını sev hatta Tanrı’yı sevmek bile öğretilmiş. Kimse sevilmekten söz etmemiş. Seni kendinden uzaklaştırmak için dışarıda bir dolu hedef gösterilmiş. Sevmeye gönüllü masum çocuk yüreğini Sen’den başka her bir şey bilinçsizce doldurmuş. Öyle rastgele, ikincil ve gizli çıkarlar yığınına maruz kalmış ki o çocuk yüreğin, şimdi yetişkin bedenine sığmayan bu yürekle başa çıkamıyor, tüm masumiyetinle “evet” dediğin, davet ettiğin sevginin karanlık yüzünden kurtulamıyorsun. Öldürdüğünde kendini öldürmek istiyorsun aslında ve içinde kendini, kendindeki seni göremeyeceğin kadar kalabalıklaşmış, izdihama, kargaşaya, karmaşaya dönüşmüş zihnini öldürmek istiyorsun. Niyetin kötü değil biliyorum, anlıyorum seni. Niyetin yine yeniden sevgi. Niyetin sıfırlanmak! Niyetin her ölümle yeniden doğmak Ve sevgiyi bu kez dosdoğru yaşamak. Kaynağından, Kendinden! Sen’den.
Ölüm bağışla beni! Seni bedenime indirgeyen zihnimi, varlığını inkar eden nefsimi, soğuk ve karanlık algımı, senden kaçan tüm hayatlarımı ve seni yargılayan korkularımı bağışla! Böylece seninle dost olabilirim. Ve sen dostluğunla kendini doğal ifade edersin, biliyorum. Yaşamın döngüsünde kendine ait yeri bilerek, Bildirerek, gösterirsin her birimize şefkatli yüzünü. Bizi her an birbirimiz üzerinden bilinçsizce tüketmez, yok etmezsin böylece. Biliyorum.
SATH Bilinç Okulu
Comments